Norbert Roose

Alsem

de bron is lang geleden uitgedroogd

verminkte voeten vertolken het pad

terwijl nevel het zicht verijdelt

geen wezen doorbreekt de stilte

 

ambities zijn in rook vergaan

de inzet voor anderen was onbegrensd

het applaus was steeds voor de piano

de gevoelige pianist bleef in de kou

hunkerend naar een blijk van liefde

 

warmte heeft hij nooit gekend

hij was geliefd om wat hij deed

de trein zeult voort naar de terminus

eenzaamheid is nu zijn deel

verlaten in de krioelende massa

 

28 maart 2016

Tres