Norbert Roose

Doodlopend steegje

Met het hoofd diep gebogen
de ogen bijna gesloten
slentert hij door de dag.
Het leven zit niet mee
de liefde evenmin.
Weggesmeten resten vullen zijn maag
en lessen zijn dorst.
Schaamte kleurt zijn dag.
De nacht is een donker gevecht
tegen ongedierte en kou.
Het einde van zijn straatje
is lang niet in het zicht.
De wereld merkt hem niet.

24 augustus 2014