Norbert Roose

Nachtmerrie

Het is pikdonker, de nacht woelt. De tijd
slentert verder met de remmen op. Harde
noten uit het verleden defileren tergend
door mijn grijze massa. Dwaze gezichten
kijken minachtend op mij neer. De benen
wegen zwaar als lood en belemmeren
de vlucht. Het gevecht stopt abrupt door
het alarmeren van de wekker. Wankel
land ik op de begane grond. Mijn hoofd
zwalpt doorheen het licht – afwezig tussen
 slapen en waken.

18 mei 2014